La tourterelle turque

Contrairement à ce que son nom indique, la Tourterelle Turque serait originaire d’Inde. Elle doit son nom au demi-collier noir bordé de blanc entourant son cou qui rappelle le croissant se trouvant sur le drapeau turc. Plus fine et élancée que son cousin le pigeon, la Tourterelle Turque arbore un plumage gris-beige, plus clair au niveau du ventre et des flancs.

Son chant est très facilement reconnaissable. Ses roucoulements lors de la parade nuptiale peuvent parfois même être entêtants tant il sont répétitifs (dites-vous que si elle s’attarde près de chez vous, c’est qu’on s’y sent bien car il paraît que la Tourterelle préfère les quartiers calmes !)

La Tourterelle Turque apprécie la proximité avec les hommes qui peuvent l’admirer tout au long de l’année puisqu’elle est sédentaire. Fait exceptionnel, elle est capable de couver jusqu’à 6 fois par an, parfois même alors qu’elle nourrit encore les petits de sa précédente ponte. Heureusement, son compagnon (souvent fidèle) partage le travail lors de l’incubation.

N’hésitez pas à lui installer une mangeoire dans votre jardin...qu’elle visitera avec plaisir si elle y trouve des céréales et des graines.

Turkse Tortel

In tegenstelling tot wat zijn naam lijkt aan te geven, zou de Turkse tortel oorspronkelijk uit India komen. Hij dankt zijn naam aan de witomrande zwarte halsband die om een deel van zijn kop gaat en die op de halve maan van de Turkse vlag lijkt. De Turkse tortel is slanker en lichter dan zijn naaste familielid, de stadsduif. Hij heeft een grijs-beige verenkleed dat bleker is op de buik en de flanken. Zijn zang is heel herkenbaar. Het geroekoe tijdens de balts kan weleens op de zenuwen werken: het is heel repetitief (maar kijk, als hij bij jouw in de buurt blijft hangen wil dat zeggen dat het er goed vertoeven is, want hij houdt van rustige wijken!).
De Turkse tortel is graag dicht bij mensen: ze kunnen hem bovendien het hele jaar door bewonderen want hij is sedentair. Bijzonder feit: een vrouwtje kan tot zes legsels per jaar produceren, en ze doet dat zelfs soms al terwijl ze nog de jongen van het vorige broedsel voedt. Gelukkig deelt haar partner (die meestal trouw is) het werk tijdens het broeden. Je kan in je tuin zeker een voederhuisje voor hem plaatsen. Hij zal die met veel plezier bezoeken als er granen en zaadjes te vinden zijn.

Le Pinson des Arbres

Le Pinson des arbres est un passereau de taille moyenne au plumage bigarré. On le reconnait facilement aux lignes blanches qui traversent ses ailes et à son petit bec conique. Le male se distingue par sa calotte (partie supérieure de la tête) bleu cendré et son dessous orangé.

A l’instar des mésanges à longue queue on construit des nids d’une incroyable compléxité chez les Pinsons des arbres. Pour composer cette oeuvre architecturale, la femelle est capable de faire des milliers d’allers-retours afin de dénicher les matériaux qui la composeront. Monsieur, quant à lui, peut l’accompagner mais n’aide pas car son travail consiste à défendre le territoire à plein temps... on ne sait pas tout faire que voulez-vous!

En hiver, le Pinson des arbres préfèrera quitter les bois et les bosquets au profit des terres agricoles. Bien qu’assez farouche, il peut s’attarder dans votre jardin et faire une halte à votre mangeoire pour déguster quelques graines (si celle-ci n’est pas déjà occupée).

Vink

De vink is een middelgrote zangvogel met een bont verenkleed. Je herkent hem makkelijk aan de witte strepen op zijn vleugels en aan zijn kegelvormige bek. Het mannetje valt op door zijn asblauwe kruin (bovenkant van de kop) en oranje onderzijde.
Net zoals staartmezen bouwen vinken ongelofelijk complexe nesten. Om dat architecturale hoogstandje te creëren vliegt het vrouwtje duizenden keren af en aan met bouwmaterialen. Mijnheer vergezelt haar soms maar helpt geen poot want zijn voltijdse taak bestaat uit het verdeigen van het territorium ... Wat had je gewild? Je kan niet alles doen!
In de winter verlaat de vink graag bossen en struwelen om landbouwgebieden te verkennen. Hoewel hij redelijk schuw is, kan hij in je tuin verpozen voor een stop in je voederhuisje om er enkele zaadjes te smullen (als er geen andere vogels aanwezig zijn tenminste).

La Grive musicienne

La Grive musicienne, aussi appelée la Grive Chanteuse, est un passereau de taille moyenne (de la famille des turdidés) qui arbore un joli plumage brun marron sur les parties supérieures et blanc crème tacheté sur sa poitrine .

La Grive musicienne ne porte pas son nom par hasard ! Son chant est composé de notes variées qui portent loin, sifflées ou flûtées, qui en font l’un des plus beaux de nos forêts... surtout quand il nous annonce la fin de l’hiver (la Grive musicienne étant un migrateur partiel qui réapparait chez nous au début du printemps).

Petite particularité de la Grive Musicienne: la technique particulière qu’elle utilise pour se nourrir ! En effet, lorsque les petits fruits ou les vers de terre viennent à manquer (lorsque le sol est trop sec ou gelé), la Grive se rabat sur les escargots et brise leurs coquilles sur une pierre ou une racine qui lui sert d’enclume.

La Grive Musicienne est un oiseau assez craintif et discret qui ne visite pas les nichoirs ou les mangeoires. Soyez donc discret pour l’observer !

Zanglijster

De zanglijster is een middelgrote zangvogel uit de familie van de lijsterachtigen met een mooi verenkleed: de bovendelen kastanjebruin en de borst gevlekt crèmewit.
De zanglijster draagt niet toevallig die naam! Zijn gefloten en geblazen zang bestaat uit heel gevarieerde melodieën die ver dragen en die tot de mooiste behoren die je in onze bossen kan tegenkomen ... vooral wanneer hij het einde van de winter aankondigt (de zanglijster is een gedeeltelijke trekvogel, die in het begin van de lente bij ons terugkeert). Een bijzonderheid van de zanglijster: de techniek die hij gebruikt om zich te voeden! Wanneer er geen vruchten of wormen zijn (wanneer de bodem te droog of bevroren is) schakelt de hij over op slakken: daarbij verbrijzelt hij hun huisjes op een steen of een boomwortel die hij als aambeeld gebruikt.

Le Chardonneret élégant

Bien plus qu’élégant, le Chardonnet est magnifique ! Son plumage alterne entre blanc, rouge, jaune, noir et brun clair. A l’instar de l’hirondelle, il porte une belle queue noire et blanche fourchue. Son bec conique s’adapte parfaitement au prélèvement de certaines graines comme celles des chardons dont il est friand (ce qui lui vaut son nom!).

Ce petit passereau grégaire part avec ses congénères à la recherche de nourriture en volant par dizaines autour des plantes à graines jusqu’au début du printemps, période durant laquelle les groupes se séparent pour laisser place à la vie de couple et au choix d’un territoire pour la nidification.

Oubliez votre tondeuse et votre sécateur, le Chardonneret Elégant préfère les jardins ‘sauvages’ où il peut dénicher des graines de chardons, de cardères ou de pissenlits ! Si il est bien chez vous, il poussera même occasionnellement une petite pointe jusqu’à votre mangeoire pour déguster de petites graines ou des cacahuètes. Pas la peine par contre d’installer un nichoir, le confort de son petit nid soigné tapissé d’un duvet végétal, de laine ou de plumes est inégalable.

Putter

De putter is niet gewoon elegant, hij is magnifiek! Zijn verenkleed is een afwisseling van wit, rood, geel, zwart en bleekbruin. Net als een zwaluw heeft hij een mooie zwart-wit gevorkte staart. Zijn kegelvormige bek is ideaal om bepaalde zaadjes uit planten te peuteren zoals die van de distel (zijn bijnaam is dan ook de distelvink!). Deze kleine zangvogel leeft in groep en gaat met zijn soortgenoten - soms tientallen tegelijk - op zoek naar voedsel, vooral zaadplanten. Dat doen ze tot het begin van de lente. Dan ontbinden de groepen zich en kiezen koppeltjes een territorium om te nestelen. Vergeet snoeischaar en grasmaaier: de putter verkiest 'wilde' tuinen waar hij volop zaadjes van distels en kaardebollen of pissebedden aantreft. Als hij zich in jouw tuin op het gemak voelt, zou hij zelfs nu een dan een uitstapje wagen naar je voederhuisje om zaadjes en pinda's te proeven. Het loont niet om een nestkast op te hangen: het comfort van zijn verzorgde nestje, binnenin bekleed met een donsdeken gemaakt van planten, wol of pluimen, is ongeëvenaard.

La gallinule poule d'eau

La Poule d’Eau ressemble en réalité plus à un petit canard qu’à une poule! Elle a de longues pattes (non palmées), un plumage noir qui tire vers le brun sépia sur les parties supérieures et arbore une bande blanche sur ses flancs. Son bec pointu est rouge vif avec une extrémité jaune.

En digne oiseau aquatique, la Gallinule plonge sa tête (ou plonge intégralement) dans l’eau afin de dénicher sa nourriture (mollusques, racines de plantes aquatiques, ...) mais elle se contente très bien également de quelques graines glanées sous les feuilles flottantes.

Pour la construction du nid, tout le monde met la patte à la pâte ! Monsieur s’occupe de collecter les matériaux (végétation aux alentours du point d’eau) et madame construit. C’est à deux également qu’ils gèrent l’incubation...et si le niveau de l’eau à proximité monte durant cette période, le nid est surélevé !

Bien qu’en matière de défense territoriale la poule d’eau peut paraitre téméraire (certaines luttes avec ses congénères lui coutent même parfois un doigt!) celle-ci est très farouche, il vous faudra donc l’observer discrètement sans quoi elle détalera à toute vitesse pour aller se cacher dans les herbes bordant les rives.

Waterhoen

Het waterhoen lijkt eigenlijk meer op een eend dan op een kip! Hij heeft lange poten (zonder zwemvliezen) en een zwart verenkleed dat op de bovenste gedeelten naar sepiabruin neigt en een witte band op de flanken. Zijn scherpe bek is felrood met een gele tip. Zoals het een watervogel betaamt, steekt het waterhoen zijn hoofd onder water (of duikt hij zelfs helemaal onder) om zijn eten te zoeken (weekdieren, wortels van waterplanten, ...), maar hij is net zo tevreden met zaadjes die hij onder drijvend blad wegscharrelt. Om het nest te bouwen draagt iedereen zijn steentje (of strootje) bij! Mijnheer verzamelt het materiaal (planten rond de waterpartij) en Mevrouw bouwt. Ook het broeden doen ze samen ... en als het water tijdens die periode stijgt, wordt het nest gewoon verhoogd! Hoewel het waterhoen onverschrokken lijkt bij het verdedigen van zijn territorium (soms kost een gevecht met een soortgenoot hem een teen!) is hij eigenlijk heel schuw. Je zal hem dus discreet moeten observeren, anders spurt hij snel weg om zich tussen de oeverplanten te verschuilen.

L'accenteur Mouchet

L’Accenteur Mouchet est un passereau au plumage brun strié de noir pouvant évoquer un moineau ... dont il se distingue néanmoins facilement par la finesse de son bec. Sa tête, son cou et sa poitrine sont de couleur gris souris, ses flancs sont striés de brun-roux tandis que le haut de son corps est brun et strié de noir.

L’Accenteur Mouchet est un oiseau plutôt discret qu’on peut pourtant observer lorsqu’il se déplace au sol (en sautillant) à la recherche d’insectes ou au printemps lorsqu’il vient pousser la chansonnette au sommet d’un buisson, d’un arbre ou sur un câble électrique.

La vie sentimentale de l’Accenteur Mouchet est compliquée comme dirait Facebook! Il pratique la polygamie et multiplie les accouplements. Chez ces drôles d’oiseaux, on occupe parfois le territoire en couple mais également en groupe de 3 ou 4 oiseaux de sexes différents.

Les Accenteurs Mouchet n’utilisent que très rarement les mangeoires. Pas la peine non plus d’investir dans un nichoir puisque notre petit oiseau préfère le luxe spartiate des buissons ou des broussailles pour nicher.

Heggenmus

De heggenmus is een zangvogel met een bruin verenkleed met zwarte strepen. Hij kan wat aan een ... huismus doen denken maar is er toch makkelijk van te onderscheiden door zijn dunne bek. Zijn kop, nek en borst zijn muisgrijs, zijn flanken zijn roestbruin gestreept, terwijl zijn bovenkant bruin is met zwarte strepen.
De heggenmus is een schuwe vogel die je toch vaak kan zien wanneer hij op de grond rondspringt op zoek naar insecten, of in de lente wanneer hij zijn lied aanheft boven in een struik, een boom of op een stroomkabel. Het liefdesleven van de heggenmus? "It's complicated", zou Facebook zeggen ... Hij is polygaam en paart aan de lopende band. Deze rare vogels bezetten soms een territorium als koppel maar ook wel eens als groepen van drie of vier vogels van uiteenlopende geslachten.
Heggenmussen bezoeken slechts zelden voederhuisjes. Het heeft ook geen zin om in een nestkast te investeren: het vogeltje verkiest de Spartaanse luxe van struikgewas of kreupelhout om er te nestelen.

L'étourneau sansonnet

L’Etourneau Sansonnet est un oiseau de taille moyenne au bec jaune pointu arborant un plumage noir et brillant aux reflets bleus, verts et violets. Lorsqu’il mue à la fin de l’été, l’extrémité de ses plumes s’éclaircit lui donnant un aspect moucheté qui s’atténuera au fur et à mesure de l’usure de celles-ci.

L’Etourneau Sansonnet est très grégaire (qui aime la vie en groupe) et use sans retenue de son chant très varié pour garder le contact avec ses congénères. Il imite à merveille les chants des autres oiseaux...ainsi que le son de certains objets comme les gsm ou les sonnettes !

Les Etourneaux sont également connus pour leurs magnifiques ballets aériens. Des bandes, composées parfois de centaines d’oiseaux, changent de direction de façon synchronisée en formant des nuages denses qui ondulent dans le ciel. Lorsqu’un prédateur approche, la nuée se forme en boule compacte.

Comme les poules, l’Etourneau cherche sa nourriture en picorant continuellement le sol. Il viendra néanmoins volontiers manger chez vous si vous lui offrez du pain ou les restes de votre repas (prévoyez de recevoir plusieurs invités car l’Etourneau est toujours accompagné!).

Spreeuw

De spreeuw is een middelgrote vogel met een spitse gele bek en een glanzend zwart verenkleed vol blauwe, groene en paarse weerschijnen. Wanneer hij op het eind van de zomer ruit, worden de uiteinden van zijn veren bleker, waardoor hij er bontgekleurd gaat uitzien. Dat effect verdwijnt naarmate de pluimen uitvallen. De spreeuw leeft in grote groepen en gebruikt voortdurend zijn gevarieerde zang om in contact te bljven met zijn soortgenoten. Hij imiteert uitstekend de zang van andere vogels ... en het geluid van bepaalde voorwerpen zoals gsm's of deurbellen!
De spreeuw is ook gekend voor zijn magnifieke luchtballetten. Groepen die vaak uit honderden vogels bestaan, veranderen gelijktijdig van richting en kolken als dichte wolken in de hemel rond. Als er een roofvogel nadert, neemt de spreeuwenwolk de vorm aan van een compacte bol. Net als kippen zoeken spreeuwen hun voedsel door voortdurend op de grond te pikken. En toch komt hij graag bij jou eten als je hem brood of etensresten aanbiedt (wees voorbereid op meerdere bezoekers want de spreeuw komt nooit zonder gezelschap!).

La fauvette à tête noire

Comme son nom l’indique, la fauvette à tête noire arbore une calotte noire souvent hérissée ! Du moins les mâles puisque la calotte des femelles sera plutôt dans les tons roux foncés. Le reste de son plumage est gris-brun sur les parties supérieures et gris clair sur les parties inférieures tandis que son bec est noir.

La Fauvette Noire est un oiseau de taille moyenne qui possède un chant fluté puissant qui lui vaut le joli surnom de ‘Rossignol de mars’.

Chez les Fauvettes, la construction du nid est une affaire de couple qui demande 2 à 5 jours de travail. Celui-ci se situe dans des végétaux à 1 mètre du sol (parfois jusqu’à 3 mètres) et est fabriqué à partir de brindilles et d’herbes généralement liées par de la soie d’araignée et tapissé de fibres et de crin.

Si l’hiver est très clément, ce qui risque d’être de plus en plus le cas avec le réchauffement climatique, la Fauvette est sédentaire,  dans le cas contraire c’est un oiseau migrateur qui prendra route vers le sud. La Fauvette ne fréquente pas les mangeoires en hiver puisqu’elle préférera se délecter de baies de lierres ou de gui.

Zwartkop

Zoals zijn naam aangeeft, heeft de zwartkop een zwarte kruin, die vaak als een kuif rechtstaat! We hebben het hier wel enkel over de mannetjes, want de kruin van de vrouwtjes is veeleer roestbruin. De rest van het verenkleed is grijsbruin bovenaan en bleekgrijs onderaan, met een zwarte bek. De zwartkop is een middelgrote vogel met een krachtige fluitende zang die hem de bijnaam 'Maartse nachtegaal' opleverde. Zwartkopkoppels bouwen hun nest samen, en doen dat op 2 à 5 dagen tijd.
Het nest zit verstopt in het groen op 1 tot 3 meter hoogte, en is gemaakt uit twijgjes en planten, meestal samengebonden met spinnenrag en binnenin bekleed met vezels en haren.
Tijdens zachte winters - iets wat met de klimaatopwarming steeds vaker zal voorkomen - is de zwartkop sedentair. In koude winters migreert hij naar het zuiden. De zwartkop bezoekt 's winters geen voederhuisjes: hij smult liever van klimop- of maretakbessen.

Le Troglodyte mignon

Ce petit passereau sautillant arbore un plumage beige/brun-roux ainsi qu’un un bec long et fin légèrement courbé. Bien que difficile à observer car il est très discret, vous pourrez le reconnaître lorsqu’il aura atterri à sa silhouette rondelette et à sa petite queue toujours redressée.

Comme son nom l’indique, le Troglodyte construit un nid en boule souvent adossé à une paroi rocheuse ou à un mur. C’est également un adepte des cavités, fentes et fissures en tous genres! Les tas de bois ou les broussailles le séduisent également pourvu qu’il puisse s’y glisser discrètement.

Son chant puissant peut atteindre 95 décibels...une performance pour un si petit gabarit ! Cette faculté vocale lui est notamment très utile à la saison des amours ! En effet, au printemps le Troglodyte va construire plusieurs nids à côté desquels il va chanter afin d’inviter une ou plusieurs femelles à le visiter. Si Madame Troglodyte est séduite, elle y déposera une plume en signe d’approbation puis l’aménagera afin d’y couver ses petits...pendant que Monsieur, polygame, ira faire la cour à d’autres dames!

Bien que le Troglodyte puisse venir visiter votre jardin, il ne s’attardera pas sur les mangeoires et que très rarement dans les nichoirs.

Winterkoning

Dit springerige zangvogeltje heeft een beige/roestbruin verenkleed en een lange, dunne, licht gekromde bek. Hoewel hij moeilijk waar te nemen is omdat hij heel schuw is, kan je hem herkennen wanneer hij geland is, aan zijn ronde silhouet en zijn staartje dat voortdurend opwipt. De winterkoning bouwt een bolvormig nest, vaak aan een rotswand of een muur bevestigd. Hij doet niets liever dan holtes, spleten en barsten verkennen! Ook houtstapels of struikgewas verleiden hem, tenminste als hij er discreet kan inglippen.
Hij kan heel luid zingen: tot 95 decibel! Nogal een prestatie voor zo'n kleine klankkast. Die vocale kwaliteiten zijn heel nuttig in het liefdesseizoen. In de lente bouwt Mijnheer winterkoning immers meerdere nesten, waarnaast hij een lied zingt om een of meerdere vrouwtjes te lokken voor een bezoekje.
Als Mevrouw winterkoning overtuigd is, zal ze er een pluim achterlaten als teken van goedkeuring, en later zal ze er intrekken om kleintjes groot te brengen ... terwijl Mijnheer, een veelwijver, andere dames het hof maakt!
Hoewel de winterkoning je tuin kan bezoeken, zal hij niet in een voederhuisje langskomen en slechts zelden nestkastjes bewonen.

La Bergeronnette printanière

Il existe de nombreuses sous-espèces de Bergeronnette Printanière qui peuvent rendre l’identification plus difficile car la couleur du cou et de la tête peuvent varier. Néanmoins elles ont toutes en commun un plumage vert olive au niveau du dos, jaune vif sur les parties inférieures et une queue verte olive foncée/noire bordée de blanc. Attention ! Les jeunes ne possèdent pas encore ce beau plumage jaune si distinctif et peuvent  parfois être confondus avec de jeunes Bergeronnettes Grises.

Comme sa cousine la Bergeronnette Grise, notre petit passereau est un oiseau migrateur qui quittera nos régions au profit du Sahara à la fin de l’été pour revenir en avril/mai. De nature sociable, celle-ci se déplace en groupe.

Inutile de lui placer un nichoir, la Bergeronnette Printanière préfère installer son nid douillet au niveau du sol, caché dans la végétation. Inutile également d’investir dans une mangeoire, la Bergeronnette Printanière préfère débusquer les insectes et les araignées au sol... ou même en plein vol !

Gele Kwikstaart

Er zijn heel wat ondersoorten van de gele kwikstaart. Die zijn echter niet eenvoudig te onderscheiden, omdat enkel de kleur van de nek en kop wat variëren. Wat ze allemaal gemeenschappelijk hebben: een olijfgroene rug, felgeel aan de onderkant en een diepolijfgroene/zwarte staart met witte uiteinden. Opgelet! Jonge exemplaren hebben dat mooie, zo karakteristieke verenkleed nog niet, en kunnen vaak verward worden met jonge witte kwikstaarten. Net als zijn familielid, de witte kwikstaart, is deze zangvogel een trekker, die onze streken op het eind van de zomer verlaat voor de Sahara, om pas in april/mei terug te keren. Het is een sociaal dier: het verplaatst zich in groep. Zinloos om een nestkastje voor hem op te hangen: de gele kwikstaart maakt zijn donzige nest liefst op de grond, verstopt in de vegetatie. Het heeft evenmin zin te investeren in een voederhuisje: de gele kwikstaart vangt graag insecten en spinnen op de grond ... of zelfs in volle vlucht!

La Bergeronnette grise

La Bergeronnette Grise est un passereau de taille moyenne dont le plumage est gris nuancé, blanc et noir (particulièrement chez le mâle au niveau de la calotte, de la bavette et du dos). Elle est également reconnaissable à sa longue queue qu’elle balance en permanence...ce qui lui vaut le surnom de hochequeue .

La Bergeronnette Grise est un oiseau migrateur qui, entre la fin de l’été et le début du printemps, ira chercher un peu de chaleur dans le sud (régions méditerranéennes, Afrique) avec ses congénères dont elle apprécie la compagnie.

Côté habitat, la Bergeronnette Grise n’est pas difficile ! Celle-ci fait son nid dans toutes les cavités qui se trouvent à sa portée : fissures dans les murs, sous un toit, un pont, le long des cours d’eau, etc...

Une fois le lieu choisi, ne reste plus alors qu’à le garnir de laine, de feuilles, de mousse et de plumes.

Côté nourriture, avec la Bergeronnette Grise, les insectes ont du souci à se faire! En effet, cet oiseau vif et agile est capable de saisir ses proies à même le sol ou à la surface de l’eau... et ce même en plein vol!

Witte Kwikstaart

De witte kwikstaart is een middelgrote zangvogel met een verenkleed dat bestaat uit grijschakeringen, wit en zwart (die laatste kleur vind je vooral bij het mannetje: de kruin, de bef en de rug). Hij is heel herkenbaar aan zijn lange staart die voortdurend op en neer gaat ... vandaar zijn naam. De witte kwikstaart is een trekvogel die tussen het eind van de zomer en het begin van de lente het warme zuiden opzoekt (streek rond de Middellandse Zee, Afrika), samen met zijn soortgenoten, in wiens gezelschap hij graag vertoeft. Qua huisvesting doet de witte kwikstaart niet moeilijk. Hij bouwt zijn nest in elke holte binnen pootbereik: spleten in muren, onder een dak, een brug, langs een waterloop, enz.
Eenmaal de plek is gekozen moet er enkel nog opgevuld worden met wol, bladeren, mos en pluimen. Als het op voedsel aankomt, moeten insecten zich zorgen maken als de witte kwikstaart in de buurt is! Deze kwieke en behendige vogel kan zijn prooien grijpen op de grond, aan het wateroppervlak of zelfs ... in volle vlucht!

La Sitelle torchepot

La Sitelle Torchepot se reconnait facilement grâce à son bandeau de pirate, son long bec pointu, son plumage bleu-gris sur les parties supérieures de son corps et roux-orangé en dessous.

La Sitelle est une spécialiste de l’accrobranche capable d’escalader un arbre en tous sens et même de s’y accrocher la tête en bas ! Autre particularité de l’espèce: pour réduire la taille de l’entrée de son nid (qui se trouve dans les cavités des murs ou les trous d’arbres) et empêcher des intrus d’y pénétrer, la Sitelle maçonne celle-ci à l’aide de boue ou de fumier.

Monsieur et Madame Sitelle sont fidèles en amour et sédentaires (qui restent dans un même lieu). Présents toute l’année dans leur forêt, ils y dissimulent leurs butins alimentaires (glands, noisettes, ...)  dans les crevasses des arbres en prévision des temps de disette.

La Sitelle Torchepot fréquente les nichoirs (Ø34mm) et les mangeoires lorsqu’elles se trouvent à proximité d’un milieu arboré. Elle apprécie particulièrement les graines de tournesol, les fruits secs et la graisse.

Boomklever

De boomklever is makkelijk te herkennen aan zijn piratenbandana, zijn lange spitse bek en zijn verenkleed: de bovenste delen van zijn lijf zijn blauwgrijs, de onderzijde is oranjerood.
De boomklever is een echte boomacrobaat: hij kan een stam in elke richting bewandelen, zelfs met de kop naar beneden. Nog een bijzonderheid van deze soort: om zijn nest (dat zich in muurholtes of boomgaten bevindt) te beveiligen tegen indringers, metselt de boomklever zelf een smalle ingang met modder of mest. Mijnheer en Mevrouw boomklever zijn erg trouw. Bovendien zijn ze standvogels (ze blijven op dezelfde plaats wonen).
Aangezien ze het hele jaar door in hun bos aanwezig zijn, verstoppen ze er hun voedselbuit (eikels, hazelnoten, ...) in boomspleten voor in tijden van schaarste. De boomklever bezoekt nestkasten (Ø34mm) en voederhuisjes wanneer er genoeg bomen in de buurt zijn. Hij eet bijzonder graag zonnebloemzaadjes, gedroogde vruchten en vet.

Le pic vert

Comme le Pic Epeiche, le Pic Vert appartient à la famille des picidés qui grimpent le long des troncs et les forent de leurs becs solides et pointus afin de creuser leur nid . Pour se nourrir, le Pic Vert possède également une arme de pointe, sa langue démesurément longue (environ 10 cm), collante et garnie de petits crochets ! Celle-ci lui permet d’extirper du sol les fourmis et leurs larves pour un repas 4 étoiles!

Son plumage est à dominante verte nuancée de jaune, de blanc et de gris sur certaines parties de son corps, son oeil est cerclé de noir, son ventre est plutôt gris et sa calotte (dessus de sa tête) est marquée d’un beau rouge vif.

Malgré son apparence un peu exotique, le Pic Vert est indigène (qui vient de chez nous !). Son cri, une sorte de «kiaaaak» parfois répété se repère de loin mais pour l’entendre c’est à vous de vous inviter chez lui car le Pic Vert n’est que peu intéressé par les nichoirs et les mangeoires qui garnissent les jardins !

Groene Specht

Net als de grote bonte specht behoort de groene specht tot de familie van de spechten die langs boomstammen omhoogklimmen en er met hun stevige, spitse bek in hakken een nest te graven. Om zich te voeden beschikt de groene specht over een hightechwapen: zijn ongewoon lange (ongeveer 10 cm), kleverige tong vol haakjes! Daarmee kan hij mieren en hun larven uit de grond peuteren en zichzelf een viersterrenmaal serveren! Zijn pluimage is hoofdzakelijk groen, met gele, witte en grijze stukken op bepaalde lichaamsdelen. Rond zijn ogen zit een zwart masker, zijn buik is grijzig en zijn kruin (bovenkant van de kop) is felrood. Ondanks zijn exotische looks is hij inheems (dat wil zeggen: hij is van bij ons!). Zijn roep, een soort "kiaaaak", vaak repetitief, hoor je van ver. Maar je moet jezelf bij hem uitnodigen, want hij toont slechts weinig belangstelling voor een bezoek aan nestkasten of voederhuisjes in je tuin ...

Le Pic Epeiche

Le Pic Epeiche appartient à la famille des picidés qui, comme Woody Woodpecker, grimpent le long des troncs et les forent de leurs becs solides et pointus afin d’y dénicher des insectes. Le Pic Epeiche est d’ailleurs capable de marteler l’arbre de 15 coups en une seconde ( sympa pour les voisins!) . Son plumage est noir et blanc sauf au niveau de son ventre et de sa nuque qui sont marqués de rouge .

Au diable les nids ephémères, chez le Pic Epeiche on mise sur le durable. Pour ce faire, celui-ci (il s’agit principalement du mâle) creuse une cavité dans un tronc ou une branche à l’aide de son bec. Plusieurs semaines sont nécessaires pour arriver au résultat escompté (environ 30 cm de profondeur)... du coup, pour rentabiliser ce travail de longue haleine, ce nid est occupé plusieurs années.

En hiver, le Pic Epeiche fréquente les mangeoires et apprécie particulièrement la graisse, les fruits secs et les cacahuètes. N’hésitez pas à glisser des noix dans les fentes des arbres, elles feront son bonheur.

Grote Bonte Specht

De grote bonte specht behoort tot de familie van de spechten die, net als Woody Woodpecker, langs boomstammen omhoogklimmen en er met hun stevige, spitse bek in hakken om insecten te vinden. De grote bonte specht kan trouwens een boom behameren aan 15 slagen per seconde (tof voor de buren!). Zijn verenkleed is zwart-wit, behalve zijn buik en nek die rood zijn. Hij is tegen wegwerpnesten: de grote bonte specht gaat helemaal voor duurzaamheid. Daartoe hakt en graaft hij (vooral het mannetje) door middel van zijn bek een holte in een stam of tak. Het duurt enkele weken om het verhoopte resultaat te bereiken (ongeveer 30 cm diepte) ... Om wat rendement te halen uit dit werk van lange adem, wordt het nest vele jaren gebruikt. In de winter bezoekt de grote bonte specht voederhuisjes. Hij stelt vooral vet, gedroogde vruchten en pinda's op prijs. Tip: prop wat noten in boomspleten, de specht zal dolblij zijn.

Le Geai des Chênes

Le Geai des Chênes est un grand passereau assez facile à reconnaître. Son corps est majoritairement brun-beige-rosé, il arbore une tache bleu-vif sur l’aile ainsi que de belles moustaches noires sous ses yeux. Sa calotte ( partie supérieure de la tête ) est striée de noir et parfois hérissée comme une huppe.

Friand de glands, le Geai des Chênes en dissimule en quantité dans différentes caches afin d’en avoir toujours une réserve. Pour ce faire, il enterre, par exemple, son butin à l’abri et mémorise les points de repère (cailloux, branchages, ...) qui se trouvent à proximité pour remettre facilement la patte dessus. Malin le Geai ! Néanmoins, comme la Pie Bavarde, il est omnivore (qui mange aussi bien des aliments d’origine animale que végétale) et se délecte parfois aussi d’œufs et de poussins de petits passereaux.

Plus qu’un oiseau chanteur, le Geai des Chênes est surtout un oiseau crieur. Son répertoire de cris éraillés et parfois désagréables est assez large (ils servent notamment d’alarme lors d’une intrusion sur son site). Mention spéciale: le Geai est capable d’imiter le cri d’autres corvidés et passereaux.

Vlaamse Gaai

De Vlaamse gaai is een grote, redelijk makkelijk te herkennen zangvogel. Zijn lijf is voornamelijk bruin-beige-roze. Hij heeft een felblauwe vlek op de vleugels en een mooie zwarte snor onder de ogen. Zijn kruin (bovenkant van de kop) is zwartgestreept en staat soms recht als een kuif.
Hij is dol op eikels en steekt er grote hoeveelheden van weg op verschillende verstopplaatsen. Zo heeft hij altijd een voorraadje achter de hand. Hij begraaft bijvoorbeeld zijn buit op een beschutte plek en onthoudt herkenningspunten (stenen, takken, ...) in de buurt om ze gemakkelijk terug te vinden.
Wat een slimme gaai! Net als de ekster is hij evenwel een omnivoor (hij eet zowel dieren als planten) en vergrijpt ook hij zich soms aan eieren en kuikens van kleine zangvogels.
Hij behoort weliswaar tot de zangvogels maar hij is meer een schreeuwvogel. Zijn repertorium van hese en soms onaangename schreeuwen is tamelijk breed (ze dienen onder meer als alarmkreet als er een indringer in zijn gebied komt). Bijzondere vermelding: de Vlaamse gaai kan de roep van andere kraaiachtigen en zangvogels nabootsen.

La Pie Bavarde

Sans doute avez-vous déjà observé à de nombreuses reprises cet oiseau de grande taille avec son beau plumage noir et blanc aux reflets bleutés qui avance en dodelinant ou en sautillant dans nos jardins.

La Pie Bavarde jouit d’une assez mauvaise réputation ! On l’a dit voleuse (mais ça reste à prouver) et impitoyable puisque qu’elle dévore les oeufs et la progéniture de plus petites espèces. Mais ne la jugeons pas trop vite puisque, comme notre petit chat adoré qui chasse les mésanges, la Pie Bavarde ne fait que remplir le rôle que dame nature lui a octroyé.

Comme son nom l’indique, la Pie Bavarde n’est pas une silencieuse ! En effet, celle-ci ne rate pas une occasion de jacasser. Son cri répété se fait entendre au loin et il lui permet notamment de donner l’alarme lors de l’intrusion de prédateurs.

La Pie Bavarde n’est pas du genre à rêver de grandes aventures, puisqu’elle est fidèle en amour et de nature sédentaire. Si vous souhaitez l’accueillir dans votre jardin en y installant une mangeoire, privilégiez le pain, les fruits, les noix, les céréales ou la viande.

Ekster

Je hebt deze grote vogel met zijn wit-zwarte veren met een blauwachtige schijn ongetwijfeld al vaak gezien terwijl hij fladderend vliegt of door de tuin hupt.
De ekster heeft een nogal kwalijke reputatie! Men zegt dat hij steelt (maar dat valt nog te bewijzen) en dat hij meedogenloos is omdat hij de eieren en jongen van kleinere vogels binnenspeelt. Maar laten we niet te vlug oordelen, want net zoals onze teerbeminde huiskat op meesjes jaagt, doet de ekster niets anders dan de rol spelen die Moeder Natuur hem heeft toebedeeld.
De ekster is een luidruchtig geval! Hij grijpt elke kans aan om te kwebbelen. Zijn repetitieve roep hoor je al van ver. Hij slaat er alarm mee wanneer hij roofdieren opmerkt.
De ekster is geen grote avonturier: hij is trouw in de liefde en honkvast. Als je hem in je tuin in een voederhuisje wilt zien langskomen, zorg dan zeker voor brood, fruit, noten, granen of vlees.

Le Rouge-Gorge

Le Rouge-gorge est facilement identifiable grâce à sa large tache orange foncée, qu’on nomme communément plastron, qui part de son front jusqu’au-dessous de la poitrine. Notre petit passereau exhibe celui-ci, tel un matador, en signe d’avertissement lorsque des intrus pénètrent sur son territoire.

Le Rouge-gorge n’est pas du genre timide et s’approche facilement des hommes  lorsqu’il cherche par exemple de la nourriture. Par contre ne vous fiez pas à sa silhouette rondelette et à ses grands yeux adorables car le Rouge-gorge est un véritable gladiateur capable de mener un combat à mort avec ses congénères pour protéger son site.

Le Rouge-gorge est un bon vivant qui apprécie particulièrement les vers de farine, les baies, les raisins secs, les insectes et les petites graines mais aussi le beurre ! N’hésitez donc pas à lui placer une mangeoire ou à lui procurer de quoi se nourrir au niveau du sol... et au sec !

Roodborstje

Het roodborstje is makkelijk te herkennen dankzij de grote dieporanje vlek die van op zijn voorhoofd tot onder zijn borstkas loopt. Als een ware matador toont het zangvogeltje zijn borst, om indringers te waarschuwen die zijn territorium betreden.

Het roodborstje is allesbehalve schuw: wanneer hij bijvoorbeeld voedsel zoekt, komt hij dicht in de buurt van mensen. Maar mispak je niet aan zijn bollige silhouet met grote lieve ogen: als het roodborstje zijn plekje verdedigt, is hij een echte gladiator, die een gevecht op leven en dood kan voeren met zijn soortgenoten. Het roodborstje is een bonvivant die vooral gesteld is op meelwormen, bessen, rozijnen, insecten en zaadjes maar ook ... boter! Aarzel dus niet om een voederhuisje voor hem te plaatsen of gewoon zijn lievelingskost op de grond te strooien ... waar het droog is!

La mésange à longue queue

Alerte spoiler ! La mésange à longue queue n’en est pas une ! En effet, bien qu’on la nomme couramment comme telle, il s’agit en fait d’une Orite à longue queue. Ce petit passereau de petite taille tout en rondeur possède une très longue queue noire et blanche.

L’Orite est une bâtisseuse accomplie ! Celle-ci est capable de construire un grand nid (composé de mousse, de lichens et de toiles d’araignée) en forme de boule, fermé avec une petite ouverture latérale dont l’intérieur est tapissé de plusieurs centaines (voir de milliers) de plumes. Et forcément, avec un nid aussi douillet, on préfère rester chez soi non loin de sa famille ! L’Orite ne migre donc pas et occupe le même site toute l’année. Pas de soucis pour survivre l’hiver, puisqu’elle préserve sa chaleur en se serrant contre ses congénères.

Inutile de lui installer un nichoir qui ne serait pas à la hauteur de ses aspirations architecturales...par contre les mangeoires sont les bienvenues par temps froid.

Staartmees

Spoiler alert! De staartmees is geen mees! Hij behoort niet tot de familie van de echte mezen, maar vormt een eigen familie, die van de staartmezen. Dit kleine ronde zangvogeltje heeft een heel lange zwart-witte staat. De staartmees is een volleerde bouwer! Hij kan een zeer groot bolvormig nest bouwen (samengesteld uit mos, korstmos en spinnenrag), met een kleine opening opzij. De binnenkant is bekleed met honderden (zelfs duizenden) pluimpjes. Met een zo donzig nest blijft men uiteraard graag thuis, dicht bij het gezin! De staartmees migreert dus niet en woont het hele jaar op dezelfde plek. Geen probleem om de winter te overleven: hij blijft warm door gezellig tegen zijn soortgenoten aan te kruipen. Een nestkast voor hem ophangen heeft geen zin: die kan nooit zijn architecturale streven evenaren ... maar voederhuisjes worden bij koud weer druk bezocht.

La mésange charbonnière

La mésange charbonnière se différencie de sa cousine, la mésange bleue, par sa calotte noire ainsi que par la cravatte (une longue ligne noire) qui se trouve sur son ventre.  C’est également la plus grande des mésanges recensée chez nous.

La mésange charbonnière est une Castafiore de haut vol qui compte une quarantaine de notes à son répertoire... lorsqu’elle chante, on dit qu’elle zinzinule.  C’est également une grande sportive puisque pour nourrir leurs petits, les parents sont prêts à faire + de 500 allers/retours par jour afin de dénicher de savoureux insectes.

C’est un oiseau cavernicole pour la nidification, c’est à dire que celle-ci va chercher à construire son petit nid douillet dans toutes sortes de cavités. Notre mésange sera donc ravie de trouver un nichoir au sein de votre jardin (l’entrée doit être de +/- 3,4 cm de diamètre)...et si vous y ajoutez une mangeoire et un abreuvoir à proximité, c’est le paradis!

Koolmees

De koolmees verschilt van zijn familielid de pimpelmees door zijn zwarte kruin (bovenkant van de kop) en door de das (een lange zwarte lijn) die doorloopt over heel zijn buik. Het is ook de grootste van de bij ons voorkomende mezen. De koolmees is een echte operaster met een bereik van een veertigtal noten. Wanneer hij zingt, lijkt hij te kwetteren. Hij is ook een topsporter. Wanneer ze hun jongen voeren, kunnen de ouders dagelijks zowat 500 keer af en aan vliegen om smakelijke insecten te vinden. Het is een holenbroeder, wat wil zeggen dat hij zijn donzige nest in allerlei holtes bouwt. De koolmees is dolblij met een nestkast in je tuin (de ingang moet een diameter van +/- 3,4 cm hebben) ... en als je nog een voederhuisje en drinkbak in de buurt zet, is het helemaal een paradijs!

La mésange bleue

La Mésange Bleue est une star de nos jardins et de nos parcs. Souvent confondue avec la Mésange Charbonnière, elle se différencie notamment par sa calotte bleue sur la tête alors que celle de la mésange charbonnière est noire.

Selon la saison, notre oiseau chanteur se nourrit d’insectes, d’araignées, de chenilles et de larves ou opte pour un régime plus végétal avec des graines, des fruits ou des baies. En hiver, elle apprécie particulièrement les roselières où se niche son garde-manger.

La mésange bleue est monogame. Elle fait son nid et fonde une famille avec un seul partenaire... mais il lui arrive parfois d’avoir une petite aventure extra-conjugale ! Bien que nous ne sachions pas le voir à l’oeil nu, le mâle arbore une crête aux rayonnements ultraviolets qui fait radicalement succomber les femelles !

N’hésitez pas à accueillir une famille de mésanges bleues en plaçant un nichoir adapté dans votre jardin (l’entrée doit être de 2,5 à 2,8 cm de diamètre).

Pimpelmees

De pimpelmees is een van de sterren van onze tuinen en parken. Hij wordt vaak verward met de koolmees, waarvan hij zich onderscheidt door zijn blauwe kruin, terwijl die van de koolmees zwart is.
Naargelang het seizoen voedt deze zangvogel zich met insecten, spinnen, rupsen en larven, of kiest hij voor een meer plantaardig dieet met zaden, vruchten of bessen. In de winter stelt hij bijzonder rietlanden op prijs, waar zijn provisiekast verstopt zit. Pimpelmezen zijn monogaam. Ze maken hun nest en stichten een gezin met één enkele partner ... maar soms hebben ze wel eens een buitenechtelijk avontuurtje! Hoewel wij het niet met het blote oog kunnen zien, heeft het mannetje een kuif met ultraviolette kleuren. Vrouwtjes vallen er als een blok voor! Je hebt veel kans om een pimpelmezenfamilie in je tuin te krijgen als je een geschikte nestkast ophangt (de ingang moet tussen 2,5 en 2,8 cm diameter zijn).